Blog: Florianne Vink
Taaltovenaar, schrijver van (h)eerlijke verhalen en gewoon een heel leuk mens. Over wie heb ik het dan? Juist Florianne Vink! Deze nuchtere Brabander is niet bang om in het diepe te springen en sluit zich aan bij het Fear Away team als blogger. Doordeweeks heeft ze een serieuze grote-mensen-baan maar gelukkig heeft ze af en toe nog tijd om een kijkje in haar hoofd- en leven te geven in de vorm van haar blogs.
Er zijn van die dagen dat je ergens een enorme behoefte aan hebt, terwijl je óók denkt: dit kan eigenlijk niet. Een taartje eten op een willekeurige dinsdagochtend, tot diep in de nacht series kijken terwijl je eigenlijk een heel drukke week hebt of de verjaardag van het nichtje van de moeder van je buurman afbellen omdat je daar eigenlijk niemand kent.
Zo hoort het
Principieel gezien ben ik een enorme fan van regels. Het maakt het leven makkelijk en overzichtelijk: je weet waar je aan toe bent en je weet wat je kunt verwachten. Volgens mij ben ik ook één van de weinige mensen die tegenwoordig nog ontzag heeft voor de politie, al kan ik daar ook in doorslaan. Als ik in de stad of op de weg politie tegenkom, denk ik altijd “NU EVEN NIETS ILLEGAALS DOEN”. En dat terwijl ik zelfs als ik de auto vanaf de oprit op straat moet parkeren mijn gordel omdoe en nog niets eens de radio kan instellen tijdens het rijden, laat staan op mijn telefoon kijken.
Tegenpolen
Wat dat betreft is Reijer mijn tegenpool. Hij doet alleen dingen waar hij zelf zin in heeft en probeert mij zover te krijgen dat ik mijn verantwoordelijkheidsgevoel af en toe aan de kant schuif (vooral wanneer die eerder genoemde verjaardagen zich weer eens voordoen). Toen wij tien jaar geleden onze eerste date hadden, heb ik voor het eerst in mijn leven gespijbeld van school. Ik zat in 6 VWO en was de dag ervoor ziek geweest. Op De Dag Van De Date ben ik niet naar school, maar naar een park gefietst, waar ik de hele dag rustig een boekje heb gelezen en later dus een afspraakje had. Ja, ik was een rebel.
Serie-stiekemerd
In veel van mijn stiekeme daden speelde lezen een rol, trouwens. Toen ik klein was, las ik vaak na bedtijd nog heel wat hoofdstukken door met een zaklamp onder de dekens. Ik ben eens in slaap gevallen op Jip en Janneke, waarbij ik zó veel gekwijld had dat de pagina’s kapot scheurden en met plakband aan elkaar gemaakt moesten worden. Ook sloop ik op zaterdagochtend héél vroeg naar beneden, om met de Donald Duck (en een koekje) terug in bed te kruipen. Soms lukte het zelfs om twee of drie weken op te sparen, zodat ik ze allemaal in één keer kon lezen. Mijn favoriete middagen bestonden uit een bezoekje aan de bibliotheek, waar ik makkelijk een uur in de kasten kon neuzen, om daarna bij de supermarkt een chocoladereep te kopen en me de rest van de dag op te sluiten in mijn kamer.
Geheime voorraad
En ja, ook snackjes waren (zijn) een belangrijk onderdeel van mijn guilty pleasures. Reijer houdt bijvoorbeeld niet van chocola, maar eet het gerust onder mijn neus weg als ik het voor mezelf pak. Ik kan me hier vreselijk aan ergeren: het is toch zonde als hij het wegwerkt zonder ervan te genieten, als ik me er zo op kan verheugen? Dus ja, af en toe leg ik stiekem een geheime voorraad aan in een kastje waar hij nooit komt, en haal ik op een vrije dag eens wat tevoorschijn om op te peuzelen onder een dekentje op de bank, terwijl ik tranentrekkers kijk en me er lekker niet schuldig over voel. Wat een rebel.